මුස්ලිම්වරයෙකු මුහම්මද් නබි (සල්ලල්ලාහු අලයිහි වසල්ලම්) තුමාණන්ගේ ඉගැන්වීම් අනුගමනය කරන අතර, නබිතුමා යාච්ඤා කළ ආකාරයටම යාච්ඤා කරයි.
දූතයාණෝ (සල්ලල්ලාහු අලෙයිහව සල්ලම්) මෙසේ පැවසූහ. "මා සලාතය කරනු නුඹලා දැක ඇත්තාක් සේ නුඹලා ද සලාතය ඉටු කරනු" (294) (මෙය ඉමාම් බුහාරි වාර්තා කළේය.)
මුස්ලිම්වරයෙකු, සලාත් යාච්ඤාවේදී, තම ස්වාමියා සමඟ දවස පුරා අදහස් හුවමාරු කිරීමට ඇති දැඩි ආශාව නිසා දිනකට පස් වතාවක් තම ස්වාමියා අමතයි. එය දෙවියන් අපට ආමන්ත්රණය කිරීමට සපයා දුන් මාධ්යය වන අතර අපගේම යහපත සඳහා එය පිළිපදින ලෙස අපට නියෝග කර ඇත.
උත්තරීතර අල්ලාහ් මෙසේ පවසයි:
"ධර්ම ග්රන්ථයෙන් ඔබ වෙත දන්වනු ලැබූ දෑ පාරායනය කරනු. තවද සලාතය විධිමත් ව ඉටු කරනු. නියත වශයෙන්ම සලාතය අශික්ෂිත දැයින් හා පිළිකුල් සහගත දැයින් වළක්වනු ඇත. තවද අල්ලාහ් ව මෙනෙහි කිරීම අතිමහත්ය. තවද අල්ලාහ් නුඹලා සිදු කරන දෑ දනී." (අල්-අන්කබූත්: 45) (295) (අල්-අන්කබූත්: 45)
මනුෂ්යයන් වශයෙන්, අප දිනපතාම අපගේ ස්වාමිපුරුෂයන් සහ දරුවන් දුරකථනයෙන් ඇමතීම නතර නොකරන තරම්ය. මෙයට හේතුව ඔවුන් කෙරෙහි ඇති දැඩි ආදරය සහ ඔවුන් කෙරෙහි ඇති අපගේ බැඳීම ය.
යාච්ඤාවේ වැදගත්කම ද පෙනී යන්නේ එය නින්දා සහගත ක්රියාවක් කරන විට ආත්මයට තරවටු කිරීම සහ ආත්මය එහි නිර්මාතෘ, ඔහුගේ දඬුවමට බිය සහ ඔහුගේ සමාව හා විපාකය සඳහා බලාපොරොත්තුවෙන් ඉල්ලා සිටින සෑම විටම යහපත කිරීමට පොළඹවන බැවිනි.
එසේම, පුද්ගලයෙකුගේ කටයුතු සහ ක්රියාවන් ලෝක ස්වාමින් වහන්සේට කැප කළ යුතු ය. එය පුද්ගලයෙකුට තම අභිප්රාය නිරන්තරයෙන් සිහිපත් කිරීම හෝ අලුත් කිරීම දුෂ්කර බැවිනි. එමනිසා, ලෝකයේ ස්වාමියා සමඟ සන්නිවේදනය කිරීමටත්, නමස්කාරය සහ ක්රියාවන් තුළින් ඔහු කෙරෙහි භක්තිය අලුත් කිරීමටත් යාච්ඤාව සඳහා කාලය තිබිය යුතුය. එය අවම වශයෙන් දිවා රාත්රීයේ කාල පහක් විය යුතුය. එය දිනක දිවා රාත්රියේ විචල්යතාවයේ ප්රධාන වේලාවන් සහ සංසිද්ධි පිළිබිඹු කරයි (ෆජ්ර්, ලුහර්, අසර්, මග්රිබ්, ඉෂා).
උත්තරීතර අල්ලාහ් මෙසේ පවසයි:
"එහෙයින් ඔවුන් පවසන දෑ කෙරෙහි නුඹ ඉවසා දරා ගනු. තවද නුඹ තෘප්තියට පත් විය හැකි වනු පිණිස නුඹගේ පරමාධිපතිගේ ප්රශංසාව තුළින් හිරු උදා වීමට පෙර, එය අවරට යාමට පෙර හා රාත්රී කාලයේ ද සුවිශුද්ධ කරනු. තවද දහවල් කෙළවරවල්හිද සුවිශුද්ධ කරනු." (තාහා: 130) (296) (තාහා: 130)
හිරු උදාවට පෙර හා හිරු අවරට යෑමට පෙර: ෆජ්ර් සලාතය හා අසර් සලාතය.
රාත්රී කාලයේ: ඉෂා සලාතය.
දිවා කාලය අවසානයේ: ළුහර් සලාතය හා මග්රිබ් සලාතය.
මෙම යාච්ඥා පහ දිවා කාලයේදී සිදුවන සියලුම ස්වාභාවික වෙනස්කම් ආවරණය කිරීම සහ එහි නිර්මාතෘ සහ මැවුම්කරු සිහිපත් කිරීම සඳහාය.
අල්ලාහ් කඃබාව, [297′] ශුද්ධ වූ මන්දිරය නැමදුම සඳහා වන පළමු ගෘහය ලෙසත් දේවත්වය විශ්වාස කරන්නන්ගේ එකමුතුකමේ සංකේතය ලෙසත් පත් කළේය. සියලුම මුස්ලිම්වරු යාච්ඤා කරන විට, පෘථිවියේ විවිධ ප්රදේශවලින් කවයක හැඩයෙන් ඒ දෙසට මුහුණලති. භූමියේ කේන්ද්රය වන්නේ මක්කමයි. නබි දාවිත් සමඟ එක්ව කඳු සහ කුරුල්ලන් ගායනා කිරීම සහ ප්රශංසා කිරීම වැනි වන්දනාකරුවන් අවට සොබාදහම සමඟ අන්තර් ක්රියා කරන බොහෝ දර්ශන අල් කුර්ආනය අපට ඉදිරිපත් කරයි. "තවද සැබැවින්ම අපි අපගෙන් වූ භාග්යය දාවූද්ට පිරිනැමුවෙමු. අහෝ කඳු! ඔහු සමග නුඹලා ද සුවිශුද්ධ කරනු. තවද (එම නියෝගය) පක්ෂීන්ට ද විය. තවද අපි ඔහුට යකඩ මොළොක් කර දුන්නෙමු." (සබඃ: 10) (298) මුළු විශ්වයම, එහි ජීවීන් ඇතුළුව, ලෝක ස්වාමියා ප්රශංසාවට හා මහිමයට පත් කරන බව ඉස්ලාම් බොහෝ ස්ථානවල තහවුරු කර සිටියි. උත්තරීතර අල්ලාහ් මෙසේ පවසයි: (සබඃ: 10)
"ලෝ වැසියනට මඟ පෙන්වන්නක් හා සෞභාග්යක් ලෙස ජනයාට (නැමදුම සඳහා) තබනු ලැබූ ප්රථම ගෘහය බක්කා (නොහොත් මක්කා) වෙහි පිහිටා දෑ ය." (ආලු ඉම්රාන්: 96) (299) (ආලු ඉම්රාන්: 96) කඃබාව යනු ශුද්ධ වූ මක්කා නගරයේ පිහිටි මස්ජිදුල් හරාම් නොහොත් ශුද්ධ වූ දේවස්ථානය මධ්යයේ පිහිටා ඇති චතුරස්ර, කැට හැඩති ගොඩනැගිල්ලකි. මෙම ගොඩනැගිල්ලට දොරක් ඇත. ජනෙල් නොමැත. එහි තුළ කිසිවක් දැක ගන්නට නොලැබෙන අතර එය කිසිවෙකුගේ සොහොනක් ද නොවේ. එය සලාතය සඳහා වූ කාමරයකි. කඃබාව තුළ සලාත් කරන මුස්ලිම්වරයෙකුට ඕනෑම දිශාවකට සලාත් කළ හැකිය. කඃබාව ඉතිහාසය පුරා කිහිප වතාවක්ම ප්රතිසංස්කරණය කර ඇත. තම පුත් ඉස්මයිල් සමඟ එක්ව නිවසේ අත්තිවාරම පළමුවර ගොඩ නැගුවේ නබි ඉබ්රාහීම් (අලෙයිහිස් සලාම්) තුමාය. කඃබාහි කෙළවරක කළු ගලක් ඇති අතර එය ආදම්ගේ කාලයේ සිට පැමිණි බව විශ්වාස කෙරේ. නමුත් එය ආශ්චර්යමත් ගලක් හෝ එයට අස්වාභාවික බලයක් නැත. නමුත් එය මුස්ලිම්වරුන් සඳහා සංකේතයක් නියෝජනය කරයි.
පෘථිවියේ ගෝලාකාර ස්වභාවය දිවා රෑ අනුගමනය කරන අතර, මුස්ලිම්වරුන් කඃබාව වටා ගමන් කිරීම (තවාෆ් කිරීම) සහ පෘථිවියේ විවිධ ප්රදේශවලින් මක්කම දෙසට ඔවුන්ගේ දෛනික යාඥාවන් පහ දිනය පුරාවට ඉටු කිරීම තුළින් සහ ලෝක ස්වාමියා මහිමයට පත් කිරීම සහ ප්රශංසා කිරීම සඳහා අඛණ්ඩ ව සන්නිවේදනය කරන විශ්ව පද්ධතියේ ස්ථිර කොටසක් බවට එය පත් කර ගෙන ඇත. එය මැවුම්කරු විසින් ඔහුගේ නබි ඉබ්රාහිම් වෙත කඃබාවේ අත්තිවාරම් ඔසවා එය වටා ගමන් කරන ලෙසට කරන ලද නියෝගය හා කඃබාව සලාතයේ දිශාව බවට පත් කර ගැනීමට ඔහු අපට කළ නියෝගයකි.
කඃබාව පිළිබඳ මෙනෙහි කිරීම් ඉතිහාසය පුරාවට සඳහන් වී ඇත. අරාබි අර්ධද්වීපයේ ඉතා දුරස්ථ ප්රදේශවලින් පවා මිනිසුන් වාර්ෂිකව එය නැරඹීමට පැමිණෙන අතර, එහි පරිශුද්ධභාවය අරාබි අර්ධද්වීපය විසින් ගරු කරනු ලැබේ. එය පැරණි ගිවිසුමේ අනාවැකිවල ද සඳහන් කර ඇත, "ඔවුහු 'බක්කා' වැලපීමේ මිටියාවත මැදින් යමින් එය උල්පත් ඇති ඉඩමක් කරගනිති." [300].
අරාබිවරුන් ඔවුන්ගේ අඥාන කාලයේ පවා ශුද්ධ වූ මන්දිරයට වැඳුම් පිදුම් කිරීමට පුරුදුව සිටි අතර, මුහම්මද් නබි තුමා එවන අවස්ථාවේ අල්ලාහ් තම කිබ්ලාව (දිශාව) බයිත් අල්-මක්දිස් වෙත නියම කර තිබුණි. පසුව අල්ලාහ් ඔහුට විරුද්ධ වන අයගෙන් ඔහුට පක්ෂපාතී වන මුහම්මද් නබිතුමාගේ අනුගාමිකයන්ගෙන් උකහා ගැනීම සඳහා එයින් ශුද්ධ වූ මන්දිරයට හැරෙන ලෙස ඔහුට අණ කළේය. කිබ්ලා(දිශා)ව මාරු කිරීමේ අරමුණ අල්ලාහ් වෙනුවෙන් පක්ෂ වූ හදවත් උකහා ගෙන අන් අය සමග වන බැඳීම් ඉවත් කිරීමය. මුස්ලිම්වරුන් යටත් වී දූතයා ඔවුන් වෙත පෙන්වා දුන් කිබ්ලා වෙත ඔවුන් හැරෙන තෙක්ම විය. ජෙරුසලමට යාඥා කරන ලෙස නබිතුමාගේ නියෝගය යුදෙව්වන් සැලකුවේ ඔවුන්ට නිදහසට කරුණක් ලෙසය. (පැරණි ගිවිසුම, ගීතාවලිය: 84).
කිබ්ලාව පරිවර්තනය කිරීම ද හැරවුම් ලක්ෂයක් වූ අතර එය ඊශ්රායෙල් දරුවන් ලෝක ස්වාමියා සමඟ ඇති කරගත් ගිවිසුම් කඩ කිරීම හේතුවෙන් ඔවුන් ඉවත් කිරීමෙන් පසු අරාබිවරුන්ට ආගමික නායකත්වය මාරු කිරීම පිළිබඳ ඇඟවීමක් විය.