නබි යනු දිව්යමය හෙළිදරව්ව ඔවුනට ලැබුණු නමුත් නව පණිවිඩයක් හෝ ප්රවේශයක් හෝ නොගෙන ආ අය වෙති. දූතයා යනු දෙවියන් ඔහු එවන්නේ ඔහුගේ ප්රජාවට ගැලපෙන පිළිවෙතක් සහ නීතියක් සමඟිනි. උදාහරණ ලෙස: මූසා (මොස්ස) නබිතුමාට හෙළි කළ තව්රාත් නොහොත් තෝරාව, ඊසා (ජේසු) තුමාට හෙළි කළ ඉන්ජීල් නොහොත් ශුභාරංචිය, මුහම්මද් තුමාට හෙළි කළ අල් කුර්ආනය, ඉබ්රාහීම් (ආබ්රහම්) සතු වූ ලේකන, දාවූද් (දාවිත්) තුමා වෙත පිරිනැමූ සබූර් නොහොත් ගීතාවලිය.
මිනිසුන්ට ගැළපෙන්නේ ඔවුන් වැන්නවුන්ට ඔවුන්ගේම භාෂාවෙන් කතා කරන සහ ඔවුන්ට ආදර්ශයක් වන අයෙකි. තවද ඔහු ඔවුන් වෙත දේව දූතයෙකු පණිවිඩකරුවෙකු ලෙස යවා ඔහු ඔවුන්ට දුෂ්කර දේ කළේ නම්, එවිට ඔවුහු තමන්ට කළ නොහැකි දේ කිරීමට හැකියාව ඇති දේවදූතයෙකි ඔහු යැයි තර්ක කරනු ඇත.
උත්තරීතර අල්ලාහ් මෙසේ පවසයි:
"මහපොළොවේ මලක්වරු සන්සුන් ව සැරිසරමින් (ජීවත් ව) පැමිණ තිබුණා නම් අපි ඔවුන් වෙත අහසින් රසූල්වරයකු වශයෙන් මලක්වරයකු එවන්නට තිබුණි යැයි (නබිවරය!) නුඹ පවසනු." (අල් ඉස්රාඃ : 95) (174) (අල්-ඉස්රාඃ: 95)
"අප ඔහුව සුරදූතයෙකු බවට පත් කර තිබුණේ නම් මිනිසෙකුගේ ස්වරූපයෙන්ම ඔහු ව අපි පත් කරන්නට තිබිණි. (දැන්) ඔවුන් ව්යාකූල ව සිටින අයුරින් ම (එවිට ද අප) ඔවුන් ව ව්යාකූලත්වයට පත් කරන්නෙමු." (අල්-අන්ආම්: 9) (175) (අල්-අන්ආම්: 9)
දිව්ය හෙළිදරව්ව හරහා මැවුම්කරු ඔහුගේ මැවීම් සමඟ සන්නිවේදනය කිරීමේ සාක්ෂි වනාහි:
1- ප්රඥාව: නිදසුනක් වශයෙන්, යමෙක් නිවසක් ගොඩනඟන්නේ නම්, එය තමාට හෝ අනුන්ට හෝ තම දරුවන්ට පවා ප්රයෝජනයක් නොමැතිව අත්හැර දමන්නේ නම්, අපි ඔහුව නිරායාසයෙන් විනිශ්චය කරන්නේ ප්රඥාවක් නැති හෝ අසාධාරණ පුද්ගලයෙකු ලෙස ය. -ඉහළම පරමාදර්ශය සතු වන්නේ අල්ලාහ්ටමය.- එබැවින් විශ්වය මැවීමේදීත්, අහසේ හා පොළොවේ ඇති දේ මිනිසා වෙනුවෙන් වසඟ කර දීමේදීත් ප්රඥාව ඇති බව ස්වයං ලෙසම පැහැදිලි වේ.
2- ෆිත්රා (සහජ ධර්මතාව): මිනිස් ආත්මය තුළ එහි ආරම්භය, එහි පැවැත්මේ මූලාශ්රය සහ එහි පැවැත්මේ අරමුණ දැන ගැනීමට ප්රබල සහජ තල්ලුවක් ඇත. මිනිස් ස්වභාවය සෑම විටම ඔහුගේ පැවැත්මට හේතුව සෙවීමට ඔහුව තල්ලු කරයි. කෙසේ වෙතත්, මෙම අදෘශ්යමාන බලවේගවල මැදිහත්වීමෙන් මිස මිනිසාට පමණක් ඔහුගේ මැවුම්කරුගේ ගුණාංග, ඔහුගේ පැවැත්මේ අරමුණ සහ ඔහුගේ ඉරණම හඳුනා ගත නොහැක. එය මෙම සත්යය අපට හෙළි කිරීම සඳහා පණිවිඩකරුවන් එවීම තුළිනි.
බොහෝ ජනයා දිව්යමය පණිවිඩ තුළ ඔවුන්ගේ මාර්ගය සොයාගෙන ඇති අතර, අනෙක් ජනයා තවමත් ඔවුන්ගේ නොමඟ යමින් සත්යය සොයමින් සිටිති. ඔවුන්ගේ සිතුවිලි භූමික ද්රව්යමය සංකේතවල නතර වී ඇති බව අපට පෙනී යයි.
3- ආචාර ධර්ම: ජලයේ අවශ්යතාව හැඟෙන අපගේ පිපාසය ජලය පවතින බව දැන ගැනීමට පෙර එහි පැවැත්ම පිළිබඳ සාක්ෂියකි. එමෙන්ම යුක්තිය සඳහා අපගේ ආශාව සාධාරණත්වයේ පැවැත්ම පිළිබඳ සාක්ෂියකි.
මේ ජීවිතයේ අඩු පාඩු, මිනිසුන් එකිනෙකාට සිදුවන අසාධාරණකම් දකින පුද්ගලයාට අසාධාරණයට ලක් වූ තැනැත්තාගේ අයිතිය අසාධාරණකම් කළ තැනැත්තාගේ ජයග්රහණය සමග අවසන් විය හැකි බව ඒත්තු ගැන්වෙන්නේ නැත. ඇත්ත වශයෙන්ම, නැවත නැඟිටීම, මරණින් මතු ජීවිතය සහ සම ප්රතිචාර දැක්වීම් පිළිබඳ අදහස ඔහුට ඉදිරිපත් කරන විට පුද්ගලයෙකුට සුවපහසුවක් සහ සැනසීමක් දැනේ. ඔහුගේ ක්රියාවන්ට වගකිව යුතු පුද්ගලයාට මඟ පෙන්වීමක් හා මාර්ගෝපදේශයක් නොමැතිව, දිරිගැන්වීමක් හෝ බිය ගැන්වීමක් නොමැතිව අත්හැර දමනු ලැබිය නොහැකි බවට සැකයක් නැත. මෙය ආගමේ කාර්යභාරයයි.
වර්තමාන ඒකදේවවාදී ආගම්වල පැවැත්ම, ඔවුන්ගේ අනුගාමිකයින් ඔවුන්ගේ මූලාශ්රයේ දේවත්වය විශ්වාස කරයි, මැවුම්කරු මිනිසුන් සමඟ සන්නිවේදනය කිරීමේ සෘජු සාක්ෂි ලෙස එය සැලකේ. ලෝ හිමිපාණෝ දූතයන් හෝ දිව්යමය පොත් එවූ බව අදේවවාදීන් ප්රතික්ෂේප කළ ද, ඒවායෙහි පැවැත්ම සහ ශේෂය එක් කරුණක ප්රබල සාක්ෂියක් ලෙස ප්රමාණවත් වේ. එය දෙවියන් සමඟ සන්නිවේදනය කිරීමට සහ තමන් සතු සහජ හිස්බව පුරවන්නට මිනිසාගේ අසීමිත ආශාවයි.